Dayanılmaz bir hafifliğin süre gelmiş gerçekliğiyle umut ışığına dönüşmesini bekleyen ikinci evre bir resim çizimi gibi yaşıyoruz belki hayatı..Hayatı belki bir lalenin tomurcuklarında bekliyoruz.Her an mevsimsiz açabilecek umuduyla..Bu bir umut, olmayacak bir umudun peşinden gitmek kelebek kovalamaya benzer..Ne desem kelebeklerin ömrü mü desem yoksa içinizdeki umudun sınırsızlığı mı desem..Gözümüz kalbimize küçük bir ışık gönderdiğinde o umut oluşmuştur aslında..İnancımızın kudreti varlık izin verdiğinde ise oluşturulabilmiştir umut.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder