Adın bende gizli  , şarkı gibi sanma,bir şey diyeyim mi  ömrüm diyeceğim artık sana..Tutamadığım son sözüm ol, gördüğüm son maviliğim ,masum yüzün , utangaç gülümseyişin..Bilmediğin şiirlerim, yazdığım en güzelim..

Bazen , rüyanın sonu mutlu bitsin diye tekrar uyursun, bazen de bilmediğin bir hikayenin başrolünü oynarsın düşlerinde..Benim düşlerim de alabildiğine mavi..gökyüzünden , denizden çaldığın gözlerin kadar mavi..Uykularımda gece , rüyanın kendi mavi, sen sende kaybolduğumsun...uçağın kanadından gördüğün tüm mavilikler ömrünce  seninle olsun..

Derin  gökyüzü de mavi , alaca karanlıktan kalma mavi gözlerinden yoksunluğum , tel örgülerde hapis yatan duygularım, bilmiyordum ki bu kadar hazin bakışlarını..soğuk bir  anım, uzuuuun bir söz ve yangına çalan mavi gözlerin..gülüşlerin mavi , düşlerim mavi..

Aklımda yağmura tutulmuş ellerin,alabildiğine gök mavi gözlerin ,kaybolmuş bir umuttu yüreğimden dökülen göz yaşların , bir tebessümün var ki..ve yokluğun..seni sensizlğimle büyütüyorum, en derinimde sakladım aslında seni, varlığım , şiirim ,bakışı sonsuzum...

Tebessüm eden ipek böcekleri gibi, tınılarda bal kovan kokusu gibi ve ağzımda binlerce güneşin tadı, kulaklarımda bir şarkı edinmiş umut, sel gibi coşkun yüreğimden binlerce af geliyor ateş böceklerinin aydınlattığı yüreğine ve  seni hayal edilmiş bir geceye sakladım yine...

Ruhuma ağır gelir oldu nefesim , nedensiz baharlara sürüklenişimi izledi taze  mavi bakışlı gözlerin, denize kollarını açmışsın kucak dolusu, duaların eksik olmasın , dua  dolsun yüreğin , aslında bir büyüsün ve o büyüden kalma en büyük gerçekliksin..

Gizli kalmış yoksunluğunla uyanıyorum..O yarım gülümseyişini armağan ediyorum her gün kendime. Maviliğini de gömüyorum kalbime vakitsiz. Hayaller diyor gözlerin..Hiçbir hayal gerçeğe dönüşmez rüzgara kapılınca..Sen.. çoktan karışmıştın içime aslında..

Bir hiçlik büyür , bildiğin,sustuğun ve inandığın herşeye  inat. Hiçbirşey umrunda olmamalı aslında , yaşayamadığın aşktan başka..