Avuçlarımı terleten sıcaklığın ta içimde gözlerimin uzanabildiği bir gül'ün hanlığında,dilimin ucunda cümleler, haykıramıyorum hülasa,bıçağın en keskin zamanı, yağmurlara inat güzelliğini benzetmeye çalışıyorum, bir filiz çıkarıyorum yüreğimden senden kalan, kökleri hala içimde,yalnız düşlerde okşamaya alıştım seni nasılsa , ruhum da beliren adın , silinmeyecek asla.

Gönlümün aradığı , adı karanfil suçu rengi,badem dalında bahar çokluğu,solgun yeşil akşamların zulüm tokluğu,dalgaların yargısız infazına doğru..kaybolan bir karanlık..mavinin şiirini yazıyorum yine..yüreğimde, küçük  nar tanesinden kalma ince bir buğu..

O esip savurmalar dindi , her dalda kırkar çiçek taşıyan arzular duruldu,hayatın kaş diye yüzümüze çattığı iki yakası bir araya gelmez köprü,saklı nehrin sesiyle titredi ve içimizden söylendik; dünya , benimde vardı sere serpe aktığım bir rüzgar, kendimi gölgelere bırakıp , yağmurlarla bölünüp, birer elif gibi ilk cüzü çözüşümüz de vardı. Dünyaya ilişipte biraz kıyısından bakıyorum şuan,gizli saklı.

Duman geliyor sisli bir gökyüzünün küsmüşlüğüne inat içime içime..Dilimde sevda gülüşleri,Denize veda diye haykıran zemheri baharları arkama alıyorum,.Leylak kokulu dokunuşlar avuçlarımda ve uzaklara bir bakışın vardı ya... keşke o inandığın gül yaprakları doğruyu söylese..

Cümleler hüzün akıtırken , kaleminden ömür damlar kelimelerine, sözcükler asılı kalır yıldız karası..bir tutam dokunuş düştü gülüşlerine, çiçek desenli baharları gözledi uzun süre , of galiba faili meçhul sevdin yine..

Gözlerimin pusunu günahlarımın durulandığı bedeninde arıyorum, sakın dokunma, benliğim orada kalsın,halbuki ödünç almıştım sensizlikle tutuşmayan bir dünyanın düşünü,sana söyleyemeyip yuttum sandığım tüm kelimeler boğazımda ve artık gülmeyi yitirmiş çocukların gözüyle güneşsiz gölgelere sığınıyorum..

Rutubet kokan sevdalar taşıyor yüreğim, küflü bir odanın yalnızlığında, kaybolmuşluğun verdiği sensizlik , moloz yığınlarının arasında kan kırmızı bir koku  olarak beliriyor sanki bedenimde, ruhuma zincirlenmiş olan kalbin, ıslak bir rüzgarın gölgesinde kayboluyor adeta,şunu unutuyorum, hayalin müebbet yemişti aklımda...

 Düşsel bir uğultudan doğan ayrılık sözleri , inkar edercesine hatırlanılmış yavaş ve feci   bir geçmiş.Adam şunu diyor; Yağmurda ıslanmış saçlarını sallarken , kalbi kırık bir şekilde üzerime kapanmış olsan bile,aldırmamalıyım. Huzur bulmam için , yağmur dalları eğdiğinde,yapraklı ağaçların ki gibi bir huzur bulmalıyım ve senin şimdi olduğundan , daha sessiz ve acımasız olmalıyım ...

Tüm kelimeler kilitli kalmışcasına susmakta direniyor ve umut geliyor ve kalbim geri dönüyor, bana hiç ihanet etmedi kalbim , hoş geldin sonsuzum, Allah'ın adıyla...

Vazgeçemediğin gibi , aslında vazgeçilebilir gibi değil..Tüm günahlarına sırt dönmüşçesine geçmeyeceğini biliyorsun bu hazin durağanlığın.Hep duydun, gördün, hep hissettin..Kendini  kandırma .. aşk var mı diyorsun , yok böyle birşey,

                                     
                    Sessizce olmalı , ne keder ne üzüntü ne de ölmek , yaşamak da yepyeni birşey olsa gerek,Ne bir rüzgar uğultusu , ne de bir dalga sesi , unut hepsini , yaşamın umudu kendi nefesinden gelecek...

Karanlık

Karanlıktan gelen bir umut arıyorsun , aynaya bak gözbebeklerine , çıkmaza ulaştığın yol orada, gitme diyebileceğin birini ara...

Kapalı Dünya

     Kendinde var olan, ruhunda ağlamaklı, gözyaşı denir mi yaşanılanlara ? En yakın gökyüzü ne kadar uzakta..Gördüğün sadece bir rüya  , hayal değil bu ve sadık ol yaşadıklarına...